«ظهر الفساد في البر و البحر بما كسبت ايدي الناس ليذيقهم بعض الذي عملوا لعلهم يرجعون‏» (سوره روم، آيه‏41) فساد و تباهى در خشكى و دريا (تمام زمين) به كرده هاى بد خود مردم پديد آمد تا ما هم كيفر برخى اعمالشان را به آنها بچشانيم باشد كه (پشيمان شده و به درگاه الهى) بازگردند. البر و البحر: مقصود از بر و بحر تمام گستره زمين است. الفساد: و مقصود از فساد، بلاهاى عمومى است كه جهان را فرا مى‏گيرد و حرث و نسل را از بين مى‏برد (مانند قحطى، زلزله، بيماريهاى مسرى، جنگ‏ها، غارتگريها) و خلاصه هر بلائى كه نظام جهان را مختل مى‏سازد كه برخي از آنها توسط خود مردم صورت مى‏گيرد مانند جنگها و غارتها و برخى در اثر اعمال بد مردم، در طبيعت‏به وقوع مى‏پيوندد مانند زلزله و خشكسالى و نيامدن باران.